Lokaal

Afscheid burgemeester Anny Attema druk bezocht

Burgemeester Anny Attema nam op donderdag 11 mei 2023 afscheid, na ruim 12,5 jaar burgemeester van Ridderkerk te zijn geweest.

Donderdagmiddag was er een buitengewone openbare raadsvergadering. met sprekers:

  • A. Aboutaleb, voorzitter MRDH en burgemeester buurgemeente Rotterdam
  • Peter Oskam, voorzitter burgemeesterskring Rotterdam-Rijnmond
  • Dirk Heijkoop, burgemeester Hardinxveld-Giessendam, vertegenwoordiger burgemeesterskring Zuidelijk Zuid-Holland
  • Cor Lamers plaatsvervangend voorzitter Veiligheidsregio
  • Arianne Ripmeester, namens de raad Ridderkerk
  • Henk van Os, eerste locoburgemeester, namens het college Ridderkerk
  • Johan van Straalen, griffier

Iedereen in alle toespraken zei eigenlijk hetzelfde. Niet dezelfde woorden, maar wel dezelfde strekking. Zonder uitzondering werd de burgemeester geroemd om haar inzet, daadkracht, altijd zoeken naar consensus, een bruggenbouwer, hart voor haar werk, hart voor haar mensen, mensenmens, niet weglopen als het moeilijk wordt maar juist dan een extra stap naar voren om met elkaar een compromis te bereiken. En altijd de menselijke maar voorop.

Maar ook authentiek, nuchter, wars van geneuzel en oog en aandacht voor wat belangrijk is, dingen kunnen benoemen zonder bot te zijn en samenwerken. Moeder van de brandweer.

Tijdens deze speciale raadsvergadering werd een cadeau van het gemeentebestuur overhandigd, waaronder de Vlasspel.


Donderdagavond was er een afscheidsreceptie voor alle belangstellenden. Harpe Davids speelde drie nummers op het podium.



Ook hier waren sprekers aanwezig, n.l.:

  • Jan Paul Apon (Veteranencomité)
  • Michiel van Kruijsbergen (Brandweer VRR)
  • Bas de Ruiter (Politie)
  • Henk Klaucke (gemeentesecretaris)


De receptie werd druk bezocht en geleid door ceremoniemeester Guus Bok.

Afscheidsspeech Anny Attema 11 mei 2023

Geachte raadsleden, college leden, directie, griffie, collega’s, lieve familie, mijn lieve kinderen, geachte aanwezigen, en ik weet dat er mensen zijn die ons via internet volgen.

Wat te zeggen na twaalf en een half jaar burgemeesterschap? Ik heb er zelf altijd zo’n hekel aan gehad als collega’s bij hun afscheid nog eens met een hele lading goeie adviezen kwamen. Daar heb je toch eigenlijk wel tijd genoeg voor gehad? Als je er nu nog mee moet komen ben je wèl te laat!

Samenvatten wat er allemaal is gebeurd in die tijd? Geen beginnen aan! Vele hoogte- en dieptepunten hebben de revue gepasseerd. De laatste maanden van zo’n burgemeesterschap is één lange afscheidsreis. Dat is mooi, want het helpt met loslaten.

Veel mooie herinneringen hebben we opgehaald, ook verdrietige en ja, ook hele lelijke. Niet zoveel hoor! Maar een paar.

Mijn woordvoerder Jos Wesdijk, (nou vooruit Jos, één keer dan) heeft een boekje gemaakt van al mijn columns. Vanaf 2015 heb ik maandelijks een column geschreven die werd gepubliceerd in ons plaatselijke huis-aan-huisblad. Als daar ìets in opvalt is het wel de enorme impact die dat nare corona-virus heeft gehad.

Op de samenleving, maar ook op ons, burgemeesters. Normale contacten waren niet meer mogelijk. En dàt, die contacten bepalen eigenlijk ons functioneren als burgemeester. Ik ben zo blij dat we elkaar weer kunnen zien. In de columns kunt u lezen dat ik uit alle macht heb geprobeerd de inwoners van Ridderkerk moed in te spreken.

U moet het maar eens nalezen, want u krijgt allemaal zo’n boekje. Of althans: 1 per gezin, want we moeten zuinig zijn! U zult ook wat teksten tegenkomen die ik vanmiddag en vanavond uitspreek, maar dan weet u tenminste zeker dat ik het meen!

Ik heb dat zo gemist, die contacten met iedereen maar in ieder geval ook mijn bezoeken aan de bruidsparen. Maar ja, het beschermen van onze oudere medemens stond nu eenmaal voorop.

In die afgelopen 12 ½  jaar heb ik toch heel wat bruidsparen bezocht. Ergens tussen de 4 en 5 honderd bruidsparen moeten dat zijn geweest.

Die 12 ½ jaar, mensen, wat zijn die voorbij gevlogen. Het lijkt nog maar zo kort geleden dat midden in de zomer van 2010 op een avond de telefoon ging. “De raad heeft besloten jou voor te dragen voor het burgemeesterschap van Ridderkerk!”, zei Wim Onderdelinden, de voorzitter van de vertrouwenscommissie. Er zijn maar weinig telefoontjes in mijn leven waar ik zo geweldig blij van ben geworden.

Zeg maar gerust euforisch. De leden van de vertrouwenscommissie kwamen diezelfde zwoele zomeravond naar Vlaardingen, en ook wat Vlaardingse partijgenoten waren van de partij. Wat een mooie herinnering is dat!

Lief en leed hebben we gedeeld. Veel meer lief dan leed. Al die raadsleden in de loop der jaren. Allemaal mensen die er in hun vrije tijd alles voor geven om het beste voor Ridderkerk te bereiken. Ieder op zijn eigen manier, en met zijn eigen standpunten. Ik vind dat de samenleving daar meer waardering voor op zou moeten brengen. De lokale democratie is veel te kostbaar om daar zo achteloos mee om te gaan! Ook op social media zou men meer verantwoordelijkheid moeten nemen voor die lokale democratie.

Er was heus wel eens wat, zelfs in de raad van Ridderkerk. Soms botste het en knetterde het, maar altijd werd het weer opgelost en zeiden we weer tegen elkaar: “We zullen het met elkaar moeten doen, in het belang van Ridderkerk.”

En zo is het ook, en daar ben ik trots op!

Dan al die wethouders. De één heb ik wat langer meegemaakt dan de ander. Maar allemaal mensen die meer dan fulltime alles op alles zetten om Ridderkerk vooruit te helpen. En telkens weer die uitdaging om met elkaar een team te vormen. Een team dat gezamenlijk de verantwoordelijkheid draagt.

Want dat is collegiaal besturen. Het helpt natuurlijk wel als je het ook goed met elkaar kunt vinden en plezier hebt met elkaar. Maar het belangrijkste is toch wel het woord vertrouwen. Vertrouwen in elkaar, elkaar geen streken leveren. En echt, zo is het steeds geweest in mijn teams, de colleges.

Ik kan er natuurlijk ook niet omheen om een enkel woord te besteden aan de BAR. Mijn gemeente- secretaris Henk Klaucke en ik zijn de laatst overgeblevenen die hard hebben gewerkt aan de oprichting daarvan.  Die oprichting was op 1 januari 2014. Precies 10 jaar heeft het bestaan in de huidige vorm.

Ik moet eerlijk toegeven dat ik het heel erg heb gevonden dat het op deze manier zo moest aflopen.

Natuurlijk moet je zo’n organisatie zo nu en dan tegen het licht houden. Vaststellen wat er goed gaat en wat er niet goed gaat anders doen. Dat vonden wij hier in Ridderkerk ook. Bijvoorbeeld veel meer ambtenaren die zich specifiek met Ridderkerk bezig houden. Dat heeft tal van voordelen. Maar dat had heel goed gekund binnen die BAR-organisatie.

Het heeft niet zo mogen zijn. De democratie in Barendrecht heeft een andere uitkomst gegeven. Maar nu dat eenmaal is verwerkt, zijn wij onder leiding van Marije Kitselar, onze adjunct secretaris, onze eigen organisatie aan het inrichten. En ik word daar razend enthousiast van! Het is goed dat we de bedrijfsvoering nog gezamenlijk in BAR verband blijven doen. Dat is efficiënt en effectief. Ik heb onze medewerkers beloofd dat het allemaal goed komt. Dat ik daar het volste vertrouwen in heb.

Ons is helaas leed ook niet bespaard gebleven. Nadrukkelijk komt de herinnering van het neerstorten van de MH17 dan boven. Dat heeft het leven gekost aan die prachtige Lieke Gianotten. Ridderkerk liet zich zien van zijn beste kant. Meeleven kan Ridderkerk als de beste!

Ik kan geen afscheid nemen van Ridderkerk zonder de naam van Loïs van Urk te noemen.

Zij was mijn eerste ambtenaar van openbare orde en veiligheid en heeft mij alle kneepjes van dàt vak geleerd. Op 1 januari 2014 werd zij de eerste directeur van het domein Maatschappij. Van de BAR.

Op 8 januari 2015 werd zij vermoord door haar broer. Wij missen haar nog elke dag en zullen haar nooit vergeten. Wij dragen haar altijd in ons hart mee, omdat ze zo’n mooi mens was. LOÏS!

Ik kan er natuurlijk ook hier niet omheen:

Rob en ik zijn samen aan dit avontuur begonnen. Ik moet het alleen eindigen. Wat hebben mijn kinderen en ik ons gedragen gevoeld door al dat medeleven. Van mijn collega’s, van onze medewerkers, van de hele samenleving die Ridderkerk heet. Dat was meer dan indrukwekkend. En zonder de onvoorwaardelijke steun van mijn naaste medewerkers had ik het niet kunnen redden.

Een paar weken geleden hebben college, directie en griffier, alvast mijn afscheid “gevierd”. Ze hebben mij meegenomen naar de bossen van Velp, mijn geboortegrond. Dat was heel bijzonder. Ze hebben ook een prachtig cadeau voor mij gemaakt. Een fotoboek met al mijn raadsleden en al mijn wethouders in die 12 ½ jaar. Dat boek heet: Ze zijn me allemaal even lief …

Ik heb er al vaak in zitten bladeren. Het zijn allemaal prachtige herinneringen die ik zo moeiteloos kan oproepen.

Ik kan mij geen mooier afscheid bedenken dan die tweedaagse in de bossen van Velp.

En toen kwam ook nog onze afscheidslunch met ons college, ons Bureau Bestuursondersteuning, Griffie en Directie.

Ze hebben een krant voor mij gemaakt. Met allemaal persoonlijke opmerkingen. U begrijpt dat die krant alleen voor intimi is. Maar laat ik het zo samenvatten: Als ook maar de helft waar is van wat er allemaal in die krant staat, maakt mij dat nog zo ongelooflijk trots!

Ach, zo’n afscheid. Zoveel herinneringen, zoveel zegeningen te tellen.

Bijvoorbeeld Jos en Angelique, die bij mij zijn gebleven tot het laatste ogenblik van mijn burgemeesterschap. Zoveel trouw en loyaliteit.

Mijn gemeentesecretaris en zijn adjunct, Henk en Marije: wat hebben we veel avonturen beleefd met elkaar. Wat waren wij een gouden team! Ik ben hen zo ongelooflijk dankbaar.

Die geweldige griffier, zo betrouwbaar, integer en onkreukbaar!

Mijn college, wat was het een feest een collegiaal team te smeden van dit nieuwe college.

Onze volksvertegenwoordigers. Hen kan ik niet genoeg danken voor hun inzet voor Ridderkerk en de Ridderkerkers.

Maar het belangrijkste: wat is Ridderkerk een geweldige gemeente. Met heel veel ruimte en groen, met een prachtige ligging tussen rivier en snelwegen, onder de rook van de grote stad met al zijn voorzieningen, met al die vrijwilligers die de samenleving dragen, met al zijn kerken en moskeeën, met heel veel mensen die omzien naar elkaar. Wees trots op die mooie gemeente. Ik ben heel trots op Ridderkerk.

In zo’n kort tijdsbestek kan je alleen maar hier en daar wat aanstippen, wetende dat je eigenlijk iedereen tekort doet. Er zijn ook veel meer verhalen te vertellen. Over brandweer en politie bijvoorbeeld. Gelukkig heb ik achter de schermen nog heel veel mensen fatsoenlijk kunnen bedanken. Zij die het moeten weten, weten hoe dankbaar ik ben. Dankbaar en trots dat ik 12 ½ jaar uw burgemeester heb mogen zijn!

Ik ga het nu loslaten, dat is moeilijk. Maar waar ik echt heel blij om ben is dat de raad heeft besloten Marco Oosterwijk voor te dragen als uw nieuwe burgemeester. Ik draag Ridderkerk met heel veel vertrouwen over aan hem.

Foto’s: Gemeente Ridderkerk