Daar komt hij de brug over de Noord aflopen.
Net 65 en met pensioen gegaan, direct op pad door Nederland. Frank Boerebach loopt tot midden augustus door alle gemeenten van Nederland om aandacht te vragen voor mensen met de ziekte kanker. En wij lopen een stuk met hem mee…
Gevraagd naar zijn benen na de eerste weken lopen antwoordt hij dat het begint te wennen. De benen zijn de volgende dag voldoende hersteld. “Iedereen loopt wel eens 15 kilometer, maar nooit dagen achter elkaar.. “ Er is ook geen hulp bij het transport van materiaal, maar af en toe komt hij bij zijn kinderen die verspreid door het land wonen, en daar kan dan een materiaalwissel plaatsvinden.
We lopen langs de Oostmolendijk. Wat bezielt nou iemand om direct na zijn pensionering een half jaar te wandelen? Frank: “het vieren van de vrijheid en de gezondheid, en het avontuur… Ik wil niet wachten met plannen tot na de pensionering, ik ben nu gezond en fit en dus trek ik nu mijn plan. En dat plan is alle 342 gemeentes van Nederland aflopen.”
Dan heb je HEEL Nederland gezien, wat is de betekenis van heel Nederland? Frank: “Nou, twee redenen, ten eerste is er in Nederland veel te ontdekken, dus je hoeft niet naar verre bestemmingen. De tweede reden is er eigenlijk later bijgekomen: helen in de zin van beter maken. Ik ben al lang bij de Roparun, dus het doel als kanker ligt eigenlijk voor de hand. Ik ben mijn vader, drie broers en echtgenote verloren aan kanker, dus ik wil graag proberen het leven van men met kanker wat meer heel te maken.”
Je bent dus maandenlang van huis, kom je nog tussendoor nog even thuis om bij te komen? Frank: “nee, ik loop alle dagen gewoon door. Maar af en toe kom ik langs één van mijn kinderen, en zo heb ik toch persoonlijk contact met hen en de kleinkinderen.”
Frank loopt met een rugzak voorzien van de Zeeuwse vlag en een Roparunvogel, en is dus herkenbaar. Hij slaapt doorgaans bij mensen die volslagen vreemd zijn voor hem. Dan is het een verrassing waar je komt, slaapt en wat je te eten krijgt. Het is al voorgekomen dat twee tienerdochters bij elkaar moesten slapen om een bed vrij te maken. Hij schikt zich naar de gewoontes van het gezin.
In de rugzak zitten twee schrifjtes. In het ene schrijven de gastgezinnen een stukje, het andere is voor de gemeentes om een stempel te zetten als bewijs van doorkomst. Vaak is de burgemeester of wethouder beschikbaar voor een ontvangst met koffie.
Maar hoe dan als het zondag is en het gemeentehuis dicht? Frank: “tot mijn verbazing zijn er gemeentehuizen die op zaterdag open zijn of gaan, speciaal voor mij. Als ik bel komen ze even langs. En desnoods wordt het bewijs gehaald bij de dominee.”
Inmiddels zijn we bij de Kerksingel aangekomen. Een mooie plek voor een paar foto’s. En dan snel door naar het gemeentehuis waar we keurig op tijd aankomen. Wethouder Piena ontvangt ons in zijn werkkamer. De wethouder vindt het geweldig wat Frank doet, en spreekt zijn waardering uit.
Als Frank vraagt om een stempel in zijn schriftje vraagt staat de wethouder met de mond vol tanden: “ik word als ouderwets bestempeld, de gemeente heeft geen stempel meer… “ Het wordt een sticker. Bewijs binnen en dan maar verder lopen, nu naar Barendrecht.
Het laatste stuk vertelt Frank nog over de financiële doelstelling. De wens is 128.000 Euro op te halen, niet zomaar een verzonnen bedrag. In 2023 werd namelijk bij 128 duizend mensen in Nederland de diagnose kanker gesteld. Als het lukt dit bedrag bijeen te krijgen bij het einde van de tocht in augustus dan zal een aanzienlijk deel via het Roparunteam waar hij deelnemer is aan de Stichting Roparun gedoneerd worden.
We eindigen aan het einde van de Populierenlaan bij het bord Ridderkerk met een streep er doorheen en nemen afscheid. Wij een mooi verhaal rijker, Frank “gewoon” op weg naar de volgende gemeente.
Meer informatie over Frank en zijn missie lees je op zijn website: HEELnederland.nl
Tekst en Foto’s: Aad Hoogendijk