Door Hans Muntz
Op een plakkerige warme zomeravond schuif ik op het voorterrein van de brandweer kazerne in Ridderkerk aan bij de “laatste aanwinsten” van het plaatselijke korps. Twee van deze jonge mensen zijn zojuist geslaagd voor hun laatste examens en mogen volledig mee bij de inzetten. De andere twee staan aan het begin van een hopelijk lange en mooie carrière. Maar voor alle vier de vrijwilligers geldt nu al, dat het brandweerwerk een missie is die onderdeel wordt van hun leven.
Het traject om een volleerd brandweermens te worden is lang. Na een kijkstage, aannamestage en keuring kan je worden aangesteld als vrijwilliger bij de brandweer. Vooralsnog eerst al stagiair en mag je meekijken bij je nieuwe collegae. Daarna volgt een flinke opleiding die je thuis moet brengen in de wereld van de brandweer. Eline Knuls (27) en Robert van der Linden (23) hebben dit traject inmiddels afgelegd. Eline, in het dagelijks leven werkzaam in de ouderenzorg, heeft er wat langer over gedaan. Naast de brandweer opleiding was er ook nog een zware opleiding voor haar dagelijkse werk. Robert stroomde pas een jaar geleden in. Hij kon een deel van de opleiding overslaan omdat hij schipper is op een patrouille vaartuig van het Havenbedrijf Rotterdam. Hier had hij de modules brand reeds gedaan. Gemiddeld duurt de opleiding ongeveer twee jaar.
Leen Vergunst (26) en Arjan den Besten (31) staan nog aan het begin van het traject. Maar nu ze beide de aanname activiteiten achter de rug hebben en als stagiair aan het echte werk mogen ruiken blijken ook zij, net als de andere twee, geïnfecteerd te zijn met het virus. Je merkt direct aan alle vier dat ze het werk serieus nemen. “Het wordt 24 uur per dag een deel van je leven. Altijd en overal kan je pieper gaan en roept het werk. Uiteraard zijn er momenten dat je door omstandigheden niet kunt. Maar dan heb je het wel geregeld zodat je collegae weten dat jij niet kan.” Door een strakke aan- en afmeldregeling moet de post ervoor zorgen dat er altijd voldoende mensen beschikbaar zijn om het werk te doen. Door goede afspraken te maken met werkgevers kunnen sommige vrijwilligers zelfs tijdens hun andere werk instromen tijdens incidenten.
Om als brandweervrijwilliger aan de slag te gaan moeten eerst de aannametesten gehaald worden. Leen en Arjan hebben regelmatig samen getraind voor de fysieke aannametesten. Beiden kwamen goed door alle aannametesten heen. Leen, technisch werkvoorbereider bij Coors, leek het wel leuk om iets te doen voor de samenleving. Hij woont sinds 4 jaar in Ridderkerk. Voor Arjan, relatiebeheerder bij Florys Financieel & Fiscaal in Hardinxveld maar ook regelmatig overdag vanuit huis beschikbaar, lag er een extra uitdaging. Deze Ridderkerker wilde al vanaf de lagere school naar de brandweer, zijn school stond naast de kazerne, maar hij had een spraakgebrek. Hij werd niet afgewezen maar het was een belangrijk aandachtspunt in het aannametraject. Ten tijde van het aannametraject ging hij een week lang intern naar een zeer intensieve training bij het instituut van Len Del Ferro in Amsterdam. Toen hij terugkwam moest hij nog bewust de techniek hanteren maar hij stotterde niet meer! Hij kon aansluiten voor de eerste trainingen. Helaas duurde de opleiding maar twee weken. Corona gooide roet in de cursus. Beide heren gaan op 31 augustus opnieuw starten.
Hoe verder het gesprek met de brandweermensen vordert, hoe meer je merkt dat een ding hoog in het vaandel staat. Elke seconde telt. “Zo hou je er rekening mee hoe je thuis ’s avonds je kleren klaar legt, zorg je dat je met je auto altijd gelijk weg kan, heb je huissleutels binnen bereik en vraagt aan je huisgenoten “ruimte” te maken als de pieper gaat.” Voor de nieuwelingen wel even wennen, want als je op de eerste wagen mee wil moet je snel zijn. Mensen met het diploma brandwacht kunnen ook ervaring opdoen in een 24 uurs dienst bij de beroepscollegae in de stad. Hier is werk gegarandeerd. In het laatste deel van het gesprek komen niet alleen de leuke dingen van het brandweer vak ter spraken. Een aantal hebben al mee te maken gehad, traumatische ervaringen. De één meer de ander soms twee keer in de week. Sinds de brandweer ook op reanimaties rijdt is het aantal inzetten sterk gestegen. “Hierbij kom je regelmatig achter de voordeur bij mensen en dan zeker in een andere sfeer dan bij brand. Regelmatig moet er door de hulpdiensten gevochten worden voor een leven en dat gaat niet in je kouwe kleren zitten”, erkennen de brandweermensen.
Omdat het aanname traject lang is blijven ze in Ridderkerk altijd op zoek naar nieuwe collegae. “Maar, denk er wel goed over na om brandweerman/vrouw te worden. Het is een bepaalde levensstijl. Je pieper kan altijd gaan en je kan in een situatie terecht komen die je vooraf niet voor mogelijk had gehouden. Niet altijd even leuk, maar je krijgt er wel wat voor terug. Kameraadschap en een andere kijk op het leven. Het wordt een deel van je leven, is dankbaar werk, je doet goede dingen voor de samenleving en jij kan het verschil maken. De burger verdient een brandweer ploeg waar altijd op gerekend kan worden.”
Vier jonge gasten waar men in Ridderkerk trots op kan zijn. Ze staan dag en nacht voor een ieder klaar. Iets voor jou en/of heb je vragen en ben je enthousiast, ga dan naar www.betrokkenvrijwilligers.nl.
Op de foto boven, van links naar rechts: Arjan den Besten, Leen Vergunst, Robert van der Linden en Eline Knuls.