De vijvers in Ridderkerk vriezen nu snel dicht maar dit weerhoudt eenden er niet van om baantjes te trekken. Watervogels hebben niet echt een minimumtemperatuur waarbij ze het water niet meer in gaan. Een praktische reden om op de kant te blijven, zou kunnen zijn dat het water bevroren en daardoor niet meer toegankelijk is. Maar zien ze een wak? Dan zullen ze daar alsnog in gaan dobberen.

Op het open water zijn deze vogels simpelweg het meest veilig. Op het land hebben ze veel meer kans om gepakt te worden door bijvoorbeeld de vos, hun grootste natuurlijke vijand. Die vos gaat nu niet zomaar het water in om een eend te pakken.
Vogelpoten blijven ’s winters een paar graden boven de omgevingstemperatuur. Toch gebeurt het wel eens dat een ongelukkig eendje vastvriest als hij te lang op het ijs staat. Ze gaan op hun buik liggen en trekken de poten op tussen de buikveren om deze penibele situatie te voorkomen. Een andere tactiek is om afwisselend op één poot staan en de andere poot tegen het warme lijf te houden.

Wilde eenden eten voornamelijk gras- en (water)plantsoorten. Zeker sneeuwval is een uitdaging voor ze, hierdoor kunnen ze minder goed bij het gras. Het gras sneeuwvrij maken kan ze dus goed helpen. Zo heeft een buurtbewoner in Ridderkerk-Oost aan de Vondellaan een stuk gras sneeuwvrij gemaakt voor de jonge Nijlganzen die een paar weken geleden geboren zijn en het wak groter gemaakt zodat vogels meer bewegingsruimte hebben.
Ook vinden ze bijvoeren met verschillende graansoorten erg prettig. Eendjes brood voeren is niet zo’n goed idee. Het is te eenzijdig, waardoor ze voedingsstoffen missen en dat is slecht voor hun immuunsysteem: ze worden dus eerder ziek. Beschimmeld brood is zelfs giftig voor ze.
Foto’s: Wessel Dekker